بسم الله الرحمن الرحیم

زمانی که بینش تو به خدا و به هستی درست شد ؛ عقیده ی تو هم درست و راسخ می شود و تو با این چنین عقیده ای هر عملی انجام دهی (ولو دو رکعت نماز ) روح تو رشد می کند و بالا می رود .

اما اگر بینش و عقیده ی تو به هستی ، غلط باشد ؛ با این عقیده ی غلط و شکسته ، خوب و بد ، و درست و غلط را از هم تشخیص نمی دهی و هر عملی هم که انجام دهی ؛ (هرچند که حج باشد ) اما دست و پا شکسته است و به جان و روح تو بار نمی یابد و سود نمی دهد . پس مهم ، کیفیت کار است نه کمیت کار ! 

بسم الله الرحمن الرحیم

حال و احوال آدم ها با هم یکی نیست ، چون درون آدم ها با هم فرق می کند و در نتیجه بینش و دیدگاه آنها هم متفاوت می شود .

این دو گانه بودن دیدگاه ها ، باعث شده انسانها در اعتقادات با هم اختلاف داشته باشند . کلّا اختلافاتی که شما بین یک زوج یا در بین دوستان  یا امروز بین کشورها می بینید ؛

تماما بخاطر متفاوت بودن دیدگاه آنهاست . وقتی بینش و دیدگاه تو به هستی درست شد ؛ هستی را از زاویه ی درست نگاه می کنی و به راز هستی پی می بری .

بدنبال بینش و نگاه درست ، اندیشه ی درست می آید و به دنبال این اندیشه ی درست ، عملکرد تو درست می شود و این عملکرد درون تو را می سازد .

خانه ی درون که ساخته شد ؛ تو در آن ساکن می شوی و در آن قرار و آرام داری و دیگر در اعتقادات خود ثابت می شوی و ثابت هم می مانی ؛

چون دید و نگاه تو به هستی باز شده و با بینش درست حق را یافتی و دیگر به این راحتی هر مذهب و آئینی نمی تواند تو را گول بزند و تو دنبال هر کیش و مذهبی راه نمی افتی و در زیر هر پرچمی هم سینه نمی زنی ، چون با بینش و عقیده ی درست راه را از چاه می دانی .  

بسم الله الرحمن الرحیم

فشارها و مصایب زندگی ، روح را لطیف می کنند ؛ لذا تو لطیف می شوی و دکمه های درونت را می یابی .

فشار یعنی کمکی که خداوند به ما می کند تا به آن بالا و به آن قلّه برسیم . یک حرکت کوچک تو به طرف خدا  تو را به سراشیبی می اندازد تا سریع تر و آسان تر راه و مسیر خدا را بروی .

حال ما به چه طریق باید حرکت کنیم ؟ با اعتقاد به غیب و عمل به آن اعتقاد .

یعنی آنچه خداوند می فرماید : " بکن " یعنی واجبات را انجام بده و آنچه می فرماید " نکن " یعنی محرمات را ترک کن . وقتی تو در چهار چوب فقه به این طریق عمل کردی و رفتی در هدایت اولیه ؛ او تو را به هدایت ثانویه هل می دهد و تو را در مسیر زیبای عبودیت قرار می دهد و تو عبد او می شوی و این قدم اول تو است که به پلّه ی اول نردبان آسمان پا می گذاری ؛ درست مانند مسافری که بعد از تهیه ی بلیط ، تازه پا به اولین پله ی اتوبوسی می گذارد که می خواهد به طرف مقصد مورد نظر حرکت کند .